نا امیدی و شیطان

قلب دختر از عشق بود ، پاهایش از استواری و دست هایش از دعا

اما شیطان از عشق و استواری و دعا متنفر بود

پس کیسه ی شرارتش را گشود و

 محکم ترین ریسمانش را به در کشید .

 ریسمان نا امیدی را دور زندگی دختر پیچید،

 دور قلب و استواری و دعاهایش نا امیدی پیله ای شد و

 دختر ، کرم کوچک ناتوانی

خدا فرشته های امید را فرستاد تا کلاف نا امیدی را باز کنند،

اما دختر به فرشته ها کمک نمی کرد.

دختر پیله ی گره در گره اش را چسبیده بود و

می گفت: نه باز نمی شود، هیچ وقت باز نمی شود
شیطان می خندید و دور کلاف نا امیدی می چرخید.

 شیطان بود که می گفت: نه باز نمی شود، هیچ وقت باز نمی شود
خدا پروانه ای را فرستاد تا پیامی را به دختر برساند
پروانه بر شاخه های رنجور دختر نشست و

دختر به یاد آورد که این پروانه نیز زمانی کرم کوچکی بود گرفتار در پیله ای.
اما اگر کرمی می تواند از پیله اش به در آید ،

پس انسان نیز می تواندخدا گفت : نخستین گره را تو باز کن تا فرشته ها گره های دیگر رادختر نخستین گره را باز کرد .......
و دیری نگذشت که دیگر نه گره ای بود و نه پیله ای و نه کلافیهنگامی که دختر از پیله ی نا امیدی به در آمد ،

 شیطان مدت ها بود که گریخته بود

عرفان نظرآهاری 

با تشکر از فرنود سوری عزیز که این متن را برای من فرستاد.