بازگشت و قدردانی

با سلام خدمت همه دوستان عزیزم 

امیدوارم حال همتون خوب باشه و زیر سایه حضرت حق سلامت و شاد باشید. 

بعلت مشغله کاری و فکری مدتی دسترسی به نت نداشتم و نتونستم در خدمتتون باشم ... 

امروز که اومدم از کامنتها و ایمیلاتون واقعا شوکه شدم از این همه محبتی که به من داشتید ممنون و سپاسگزارم...این قضیه انگیزه ای دوباره به من داد که باز هم در خدمت شما باشم 

البته با دعای خیر شما.با شعری از شیخ اجل سعدی شیرازی دوباره شما را به کلبه کوچکم دعوت می کنم  شاد باشید و سلامت 

********************************** 

ای ساربان آهسته ران، کارام جانم می رود
وان دل که با خود داشتم، با دلستانم می رود

من مانده ام مهجور از او، بیچاره و رنجور ازو
گویی که نیشی دور ازو، در استخوانم میرود

گفتم به نیرنگ و فسون، پنهان کنم ریش درون
پنهان نمی ماند که خون، بر آستانم می رود

محمل بدار ای ساروان، تندی مکن با کاروان
کز عشق آن سرو روان، گویی روانم می رود

او می رود دامن کشان، من زهر تنهایی چشان
دیگر مپرس از من نشان، کز دل نشانم می رود

برگشت یار سرکشم، بگذشت عیش ناخوشم
چون مجمری پر آتشم، کز سر دخانم می رود

با آنهمه بیداد او، وین عهد بی بنیاد او
در سینه دارم یاد او، یا بر زبانم می رود

باز آی و بر چشم نشین، ای دلستان نازنین
کاشوب و فریاد از زمین، بر آسمانم می رود

شب تا سحر می نغنوم، واندرز کس می نشنوم
وین ره نه قاصد می روم، کز کف عنانم می رود

گفتم بگریم تا ابل، چون خر فرماند در گل
وین نیز نتوانم که دل، با کاروانم می رود

صبر از وصال یار من، برگشتن از دلدار من
گرچه نباشد کار کم، هر کار از آنم می رود

در رفتن جان از بدن، گویند هر نوعی سخن
من خود به چشم خویشتن، دیدم که جانم می رود

سعدی فغان از دست ما، لایق نبودی ای بی وفا
طاقت نمی آرم جفا، کار از فغانم می رود